Maandag 4 juni 2007
Vandaag, de eerste dag van de tweede week van onze vakantie, houden we het dicht bij “huis”. We hadden uit het wandelboekje van de host een wandeling in de buurt uitgezocht, namelijk de wandeling naar de vuurtoren Faros Moudariou. Redelijk vroeg in de ochtend zijn we al pad gegaan, vanwege de verwachte warmte. Volgens het boekje zou de wandeling 1½ uur duren, en dus ook weer 1½ uur terug. Via een slingerend pad, met als enige begeleiding het geluid van de wind en de vogels, kwamen we bij een vijfsprong aan met een klein kapelletje dat ons verder leidde naar een pad dat steeds smaller en moeilijker begaanbaar werd. Het laatste stuk naar de vuurtoren was een erg smal pad vol met grote brokken steen. Echte “enkelbrekers” dus. Van hieruit heb je wel een mooi uitzicht op een baai in de diepte met het kerkje van Agios Nikolaos. Het geklauter was wel de moeite waard, want eenmaal bij de vuurtoren aangekomen, heb je een adembenemend uitzicht op de Pelopónessos aan de overkant. Vanuit de verte lijkt de vuurtoren erg klein, maar wanneer je ineens dichtbij bent, is die kleine vuurtoren toch wel erg groot. Bij de vuurtoren bevinden zich nog enkele (gesloten) gebouwen, waaronder een bakhuisje dat nog niet zo lang geleden in gebruik was, gezien de achtergelaten sporen. Verder staat er iets verder aan de kustlijn nog een overblijfsel van vermoedelijk een verdedigingswerk. Helaas hebben we nog niet kunnen achterhalen wat dit is geweest en waarvoor het heeft gediend.
Na de wandeling hebben we bij terugkomst de lunch gebruikt op ons “eigen” terras van Akrotiri en ’s middags zijn we naar het plaatsje Karavás gereden.
We wilden hier graag de kerk bekijken die gewijd is aan Agios Charalambos en gebouwd is in 1800 en uitgebreid in 1876. Helaas was de kerk gesloten. Heel bijzonder is, dat de grote kerkklokken in een boom hangen, hoewel je dat op meer plaatsen ziet. Vanaf het kerkplein heb je een mooi uitzicht op een enigszins verlaten dorp aan de overkant, Mavrogiorgiánika. We zijn toen maar een beetje in dit dorp rond gaan kijken, met het dorpscafé (ook al gesloten), de voormalige landbouwschool en de toegangspoort tot het dorp aan de weg naar Potamós.
Na dit bezoek aan Karavás verder gegaan naar (alweer) Agía Pelagía, want wij hadden de tip gekregen dat daar een oude watermolen werd gerestaureerd en dat wilden we wel eens gaan bekijken. De eigenaar was overigens de zoon van de eigenaresse van hotel Kythereia. Onder dit hotel heeft de eigenaresse ook een leuk souvenirwinkeltje, waar we een mooi grieks shirtje hebben gekocht. Voor onze kleindochter wilden we graag een t-shirtje kopen, maar de juiste maat was helaas niet in voorraad. Deze aardige mevrouw deed haar uiterste best om er voor te zorgen dat het t-shirtje er over enkele dagen wel zou zijn. We spraken af om deze week bij gelegenheid nog een keer langs te komen.
De watermolen was in het verleden al familiebezit, want de overgrootvader van de huidige eigenaar had hier als molenaar gewerkt. Deze man was erg enthousiast om ons te vertellen over zijn project om deze oude watermolen om te toveren tot een vakantieverblijf, dat al aan het eind van het seizoen 2007 klaar moest zijn. Er zaten zelfs nog enkele oude elementen in van vroeger, zoals de oude molenstenen en het horizontale waterrad. Het voorste gedeelte, dat vroeger de eigenlijke watermolen was, werd gerestaureerd in de oorspronkelijke staat en het achterste gedeelte zou het gastenverblijf worden. Er werd zelfs aan ons advies gevraagd hoe hij het voorste gedeelte het beste in kon richten, want ik had gezegd dat ik zelf als vrijwillig molenaar op een windmolen in Nederland werkte.
’s Avonds zijn we voor de tweede keer gaan eten bij de lokale ouzerie. Tijdens het eten brak een hevig onweer los met stevige regenbuien en dat was nog niet helemaal voorbij toen wij laat in de avond terug wilden gaan naar onze accommodatie. Van de ouzerie kregen we plastic tafelkleedjes mee om ons enigszins tegen de regen te beschermen op onze terugweg. Gelukkig bleken deze niet nodig te zijn, want de regen was in de tussentijd opgehouden, maar het onweer bleef nog enige tijd voortduren.