Dinsdag 5 juni 2007
Hiep, hiep hoera! Vandaag vier ik mijn verjaardag! Toen wij de terrasdeuren hadden geopend lag er op de tafel een cadeautje, namelijk een “local product”, een pot met gesuikerde amandelen van het eiland Kythira , met daarbij een felicitatiekaartje van de touroperator en een roosje uit de tuin van “onze” Nina.
Deze dag zou in het teken staan van het “heilige”. Als eerste bestemming hadden wij het klooster van Mirtidiótissa uitgezocht. Dit is het grootste klooster van het eiland en wordt door de Grieken uit het hele land bezocht om de gelijknamige en beroemde icoon te bezichtigen. Na een erg mooie rit hebben we de auto geparkeerd op het grote plein voor het klooster en op de binnen plaats zagen we al de mevrouw lopen met de wel erg grote sleutel in de hand, die de deur van de kerk zou openen. In de kerk mocht echter niet gefilmd en gefotografeerd worden. Dus hebben we maar enkele kaarten gekocht, waarvan het geld gedeponeerd moest worden in een soort offerblok. In de zijvleugel van deze “moni” stonden de deuren open van enkele “cellen”, zodat hierin een blik kon worden geworpen hoe de kloosterlingen leefden. Toen wij een foto namen, werd dit eigenlijk niet zo gewaardeerd, want dan onder enig gemopper werd deur met kracht dicht gedaan.
Na dit bezoek aan het klooster zijn we verder gereden naar het volgende klooster, Moni Elissis, gebouwd in 1871. Het was al de hele dag bewolkt en hoe verder wij de weg opreden richting dit klooster, hoe dichter de bewolking werd. Wij moesten met de lampen aan gaan rijden en op het laatst was het zicht amper tien meter. De kerktoren was in de bewolking bijna niet meer te zien. Hier even rondgekeken en aan alle deuren gevoeld of de kerk niet van binnen te bezichtigen zou zijn, maar helaas, dat was niet het geval zoals bij vele kerken en kerkjes.
Op de heenweg naar het klooster van Mirtidótissa zagen we dat er een nieuwe molen werd gebouwd net even buiten Kalokerines en op de terugweg zijn we toen even gestopt om de bouw van deze nieuwe molen nader te kunnen bekijken. Helaas spraken de aanwezige bouwvakkers geen Engels, maar toch kon de molen in zijn geheel worden bekeken. De horizontale as met het bovenwiel was al aanwezig, zo ook de askop en de penbalk. Interessant om te zien hoe men in Zuid-Europa een windmolen bouwt met het wiekenkruis gericht naar een vaste windrichting. Naast de molen lag de kap ook al klaar om geplaatst te worden.
Vervolgens verder gereden naar de mooie slingerende en klimmende weg van Kápsali naar Chóra om foto’s te maken van het grote aantal Byzantijnse kerkjes in de oude wijk Mésa Vóurgo, vlak onder het fort van Chóra. Tijdens ons bezoek aan Kápsali van afgelopen zondag, was het er niet van gekomen. Dus gingen we nu maar, want we hadden nog wel tijd daarvoor. In een aantal van deze Byzantijnse kerkjes bevinden zich prachtige fresco’s en iconen. Ook deze kerkjes waren jammer genoeg gesloten zodat we de fresco’s en iconen niet konden bekijken.
Als slot van deze “heilige” dag hebben we het klooster Osios Theodoros bezocht, dat op de terugweg ligt tussen Aroniádika en Potamós. Dit kleurrijke klooster is tijdens de 12e en 13e eeuw gebouwd door vaklieden uit Monemvassia, dat ligt aan de oostkust van de “rechtervinger” van de Pelopónessos. Voor ons is dit een bekende en indrukwekkende plek, want wij zijn in 2006 hier op bezoek geweest. In Monemvassia is volgens de overlevering het geraamte van Agios Theodoros, een lokale heilige, gevonden. De kerk is jarenlang de zetel van de bisschop van Kythira geweest. Op 12 mei, de naamdag van de heilige Theodoros, komen vele bewoners van Kythira naar het klooster om de heilige te eren. Naast de kerk staat een schoolgebouw uit de Engelse periode, dat nu dienst doet als ontvangstzaal. De priester woont nog in het huis tegenover de kerk die jammer genoeg ook al was gesloten. Ook hier hing de grote klok, met touwen vastgemaakt, in de boom.
Na het bezoek aan de kloosters zijn we teruggereden via Agía Pelagía en we hebben nog een drankje genomen op het terras van café-bar Remetzo. We ontmoetten daar weer Ziggi, de uitbater van dit etablissement, die wij de vorige zaterdag ook al hadden ontmoet tijdens de muziekavond in restaurant Barkoula tegenover onze accommodatie in Plateia Ammos. Ziggi nodigde ons uit om met een aantal andere vakantiegenieters aanstaande woensdag, morgen dus, te gaan eten bij het restaurant van Maria in Logothetiánika. Wij hadden al vernomen dat het daar iets bijzonders moest zijn, dus de afspraak was snel gemaakt.
’s Avonds zijn we maar weer gaan eten bij Stefanos en Despina, want we hadden geen zin meer om naar een ander dorp te rijden en dan weer laat in de avond in het pikkedonker terug. Bij terugkomst zat er op de deur van onze studio een envelop geplakt van de touroperator en we kregen enigszins schrik. Want wat kon dat nou zijn, gezien het feit wat wij tijdens onze laatste vakantie in 2006 mee hadden gemaakt. Wij hebben uiteraard direct de inhoud van de envelop gelezen en die bleek zeer verrassend te zijn. Geëmotioneerd zijn we gaan slapen. Maar over de inhoud van de envelop later meer.