Maandag 28 mei 2007
Eindelijk dan. Vandaag is het de grote dag dat we weer met vakantie gaan en wel voor de zesde keer naar het door ons geliefde Griekenland. Deze keer hebben we voor een verblijf van twee weken het eiland Kythira als bestemming uitgekozen, omdat we er al redelijk veel over hadden gelezen en gehoord. Naar verluid moet het een heel mooi en rustig eiland zijn, met een schitterende natuur en vriendelijke mensen.
Om 01.50 uur stond dan de taxi voor de deur, die ons naar Schiphol zou brengen en hoewel we een taxi hadden besteld bij een bedrijf uit Dongen, bleek dat deze chauffeur niet uit Dongen kwam, maar uit Rosmalen. Wij vonden het al vreemd dat hij een, voor ons, vreemde route nam om op de snelweg A27 te komen, maar het bleek dat het bedrijf was overgenomen en deze chauffeur kende dus de weg niet zo goed.
Uiteindelijk kwamen we dan toch rond drie uur in de nacht op Schiphol aan. Eerst maar direct inchecken, dan zijn we ten minste onze koffers kwijt, en dan maar direct door de controle. We hadden verwacht dat er wel een lange rij zou staan, omdat er sinds kort streng wordt gecontroleerd op vloeistoffen, maar dat bleek mee te vallen. En veel haast hadden we ook al niet want de vlucht zou pas om zes uur zijn.
Na de controle nog een beetje rondgekeken in de taxfree shops, een fles parfum gekocht, en vervolgens naar de mediterrane bar om een broodje te eten. Omdat we uiterlijk om half zes bij de gate (D81) moesten zijn, zijn we op tijd aangelopen vanwege de afstand naar de pier en uiteindelijk met een kwartiertje vertraging, gingen we om kwart over zes dan de lucht in.
Onze vakantie met vlucht nummer HV 737 met Transavia was begonnen. Een toepasselijk vluchtnummer overigens als je ook met een Boeing 737 vliegt.
Na een rustige vlucht zijn we dan om 10.35 uur (Griekse tijd) geland op Kythira. We zagen al vanuit het vliegtuig dat het niet zulk mooi weer was en dat bleek ook toen wij uit het vliegtuig stapten. Stromende regen en heel veel wind. Niet normaal voor deze tijd van het jaar. We moesten hard lopen vanaf het vliegtuig naar het stationsgebouw om niet drijfnat te worden op die open vlakte.
In de aankomsthal, zeg maar aankomsthalletje, wachten op onze koffers, die waren dus ook nat geworden. Vervolgens gaan melden bij de host (geen hostess deze keer) van de reisorganisatie, die al onze reizen naar Griekenland tot nu toe heeft verzorgd. Aansluitend de autoverhuurder opgezocht om onze huurauto, in ontvangst te nemen en het avontuur om naar onze verblijfplaats op zoek te gaan, appartementen Akrotiri in Plateia Ammos, kan beginnen.
Bij het boeken van de reis hadden we al een auto gereserveerd voor deze vakantie, want er is geen openbaar vervoer op dit eiland en om je goed te kunnen verplaatsen om de (vele) bezienswaardigheden te kunnen bezoeken en om, met name bij de strandjes en baaitjes te kunnen komen, heb je een auto nodig.
In de stromende regen zijn we toen vertrokken naar de noordkust van het eiland en onderweg voelde ik dat de auto sterk naar rechts trok en het stuur schudde ook iets. Volgens mij kon dit niet goed zijn. Vlak voor het dorp Potamós zijn we gestopt bij een supermarkt om enkele boodschappen te doen voor de eerste dagen en tevens de auto gecontroleerd, wat de oorzaak van het trekken en schudden kon zijn. Een los wiel misschien? Of te zachte banden? De rechtervoorband bleek half leeg te zijn en dus naar de benzinepomp aan de overkant om de banden op te pompen. De bediende riep dat ik naar de banden moest komen kijken en ……… ik schrok me rot! Beide voorbanden waren letterlijk tot op de draad versleten. Het staaldraad stak er zelfs aan alle kanten uit en de banden waren goed voor een ijsbaan, zo glad. Uiteindelijk zijn we dan, heel voorzichtig
rijdend (je zult maar een klapband krijgen), in Plateia Ammos aangekomen.
Bij aankomst werden we verwelkomd door de eigenaresse van het complex, mevrouw Nina. Zij is een zeer aardige en behulpzame dame en zij doet alle moeite om iedereen het goed naar de zin te maken. Het appartement zag er keurig netjes uit met een heel mooi uitzicht over de zee naar het schiereiland Pelopónnesos.
’s Middags om twee uur zou de host komen om informatie te vertrekken over het eiland. Natuurlijk hebben wij hem verteld over de slechte banden en de host heeft direct gemeld dat dit niet kon. Direct daarna werd ik gebeld door de autoverhuurder dat zij ’s avonds direct de auto kwamen halen en dat zij deze de volgende ochtend voor tien uur terug zouden brengen. Wij hadden de auto ’s avonds toch niet nodig, want wij wilden weer op tijd gaan slapen en zouden blijven eten in het dorp.
Na de informatiesessie zijn wij verder de koffers uit gaan pakken en na een nacht met zeer weinig slaap een tukje gaan doen, want die hadden we wel nodig. Na een heerlijk slaapje en een verfrissende douche zijn we ’s avonds gaan eten in één van de drie taverna’s die Plateia Ammos rijk is, namelijk de dichtstbijzijnde van het appartement, recht aan de overkant, Barkoula (Baρκογηα). Over deze taverna later meer.
Buiten de drie taverna’s, waarvan één een specifiek visrestaurant is, is er ook nog een ouzerie in het dorpje, maar geen bakker, geen supermarkt en geen pinautomaat. Daarvoor moest je naar de grotere plaats Potamós gaan, ongeveer acht kilometer rijden. Voor de bakker kon je ook naar het plaatsje Karavás op drie kilometer afstand van Plateia Ammos.
Eindelijk dan. Vandaag is het de grote dag dat we weer met vakantie gaan en wel voor de zesde keer naar het door ons geliefde Griekenland. Deze keer hebben we voor een verblijf van twee weken het eiland Kythira als bestemming uitgekozen, omdat we er al redelijk veel over hadden gelezen en gehoord. Naar verluid moet het een heel mooi en rustig eiland zijn, met een schitterende natuur en vriendelijke mensen.
Om 01.50 uur stond dan de taxi voor de deur, die ons naar Schiphol zou brengen en hoewel we een taxi hadden besteld bij een bedrijf uit Dongen, bleek dat deze chauffeur niet uit Dongen kwam, maar uit Rosmalen. Wij vonden het al vreemd dat hij een, voor ons, vreemde route nam om op de snelweg A27 te komen, maar het bleek dat het bedrijf was overgenomen en deze chauffeur kende dus de weg niet zo goed.
Uiteindelijk kwamen we dan toch rond drie uur in de nacht op Schiphol aan. Eerst maar direct inchecken, dan zijn we ten minste onze koffers kwijt, en dan maar direct door de controle. We hadden verwacht dat er wel een lange rij zou staan, omdat er sinds kort streng wordt gecontroleerd op vloeistoffen, maar dat bleek mee te vallen. En veel haast hadden we ook al niet want de vlucht zou pas om zes uur zijn.
Na de controle nog een beetje rondgekeken in de taxfree shops, een fles parfum gekocht, en vervolgens naar de mediterrane bar om een broodje te eten. Omdat we uiterlijk om half zes bij de gate (D81) moesten zijn, zijn we op tijd aangelopen vanwege de afstand naar de pier en uiteindelijk met een kwartiertje vertraging, gingen we om kwart over zes dan de lucht in.
Onze vakantie met vlucht nummer HV 737 met Transavia was begonnen. Een toepasselijk vluchtnummer overigens als je ook met een Boeing 737 vliegt.
Na een rustige vlucht zijn we dan om 10.35 uur (Griekse tijd) geland op Kythira. We zagen al vanuit het vliegtuig dat het niet zulk mooi weer was en dat bleek ook toen wij uit het vliegtuig stapten. Stromende regen en heel veel wind. Niet normaal voor deze tijd van het jaar. We moesten hard lopen vanaf het vliegtuig naar het stationsgebouw om niet drijfnat te worden op die open vlakte.
In de aankomsthal, zeg maar aankomsthalletje, wachten op onze koffers, die waren dus ook nat geworden. Vervolgens gaan melden bij de host (geen hostess deze keer) van de reisorganisatie, die al onze reizen naar Griekenland tot nu toe heeft verzorgd. Aansluitend de autoverhuurder opgezocht om onze huurauto, in ontvangst te nemen en het avontuur om naar onze verblijfplaats op zoek te gaan, appartementen Akrotiri in Plateia Ammos, kan beginnen.
Bij het boeken van de reis hadden we al een auto gereserveerd voor deze vakantie, want er is geen openbaar vervoer op dit eiland en om je goed te kunnen verplaatsen om de (vele) bezienswaardigheden te kunnen bezoeken en om, met name bij de strandjes en baaitjes te kunnen komen, heb je een auto nodig.
In de stromende regen zijn we toen vertrokken naar de noordkust van het eiland en onderweg voelde ik dat de auto sterk naar rechts trok en het stuur schudde ook iets. Volgens mij kon dit niet goed zijn. Vlak voor het dorp Potamós zijn we gestopt bij een supermarkt om enkele boodschappen te doen voor de eerste dagen en tevens de auto gecontroleerd, wat de oorzaak van het trekken en schudden kon zijn. Een los wiel misschien? Of te zachte banden? De rechtervoorband bleek half leeg te zijn en dus naar de benzinepomp aan de overkant om de banden op te pompen. De bediende riep dat ik naar de banden moest komen kijken en ……… ik schrok me rot! Beide voorbanden waren letterlijk tot op de draad versleten. Het staaldraad stak er zelfs aan alle kanten uit en de banden waren goed voor een ijsbaan, zo glad. Uiteindelijk zijn we dan, heel voorzichtig
rijdend (je zult maar een klapband krijgen), in Plateia Ammos aangekomen.Bij aankomst werden we verwelkomd door de eigenaresse van het complex, mevrouw Nina. Zij is een zeer aardige en behulpzame dame en zij doet alle moeite om iedereen het goed naar de zin te maken. Het appartement zag er keurig netjes uit met een heel mooi uitzicht over de zee naar het schiereiland Pelopónnesos.
’s Middags om twee uur zou de host komen om informatie te vertrekken over het eiland. Natuurlijk hebben wij hem verteld over de slechte banden en de host heeft direct gemeld dat dit niet kon. Direct daarna werd ik gebeld door de autoverhuurder dat zij ’s avonds direct de auto kwamen halen en dat zij deze de volgende ochtend voor tien uur terug zouden brengen. Wij hadden de auto ’s avonds toch niet nodig, want wij wilden weer op tijd gaan slapen en zouden blijven eten in het dorp.
Na de informatiesessie zijn wij verder de koffers uit gaan pakken en na een nacht met zeer weinig slaap een tukje gaan doen, want die hadden we wel nodig. Na een heerlijk slaapje en een verfrissende douche zijn we ’s avonds gaan eten in één van de drie taverna’s die Plateia Ammos rijk is, namelijk de dichtstbijzijnde van het appartement, recht aan de overkant, Barkoula (Baρκογηα). Over deze taverna later meer.
Buiten de drie taverna’s, waarvan één een specifiek visrestaurant is, is er ook nog een ouzerie in het dorpje, maar geen bakker, geen supermarkt en geen pinautomaat. Daarvoor moest je naar de grotere plaats Potamós gaan, ongeveer acht kilometer rijden. Voor de bakker kon je ook naar het plaatsje Karavás op drie kilometer afstand van Plateia Ammos.